یـکـــ جـآیـی مـی رِســـَد کــه
آدَم دَسـتــــ بـه
خـــــــودکُـ ـــشـی
مـی زَنـَـ ـد...
نـه ایـنکه تــیــ ـغ بـَردآرد
رَگـَــ ـــش رآ بـــِزَنـــَد...
نـــ ــــــــه...
قـِیــد اِحســآسَــــ ـش
رآ مـی زَنـــَد...
بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست آه!
بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست
میدانم !
دیگر برای من نیستی !
اما ....
دلی که تنگ باشد این حرفها را نمیفهمد...
یه وقتایی لازم نیست حرفی زده شه بین دو نفر...
همین که دستت رو آروم بگیره...
یه فشار کوچیک بده...
این یعنی من هستم تا آخرش...
همین کافیه...!
حس قشنگیه وقتی دنیای یه دلو میخونی...
میتونی لابلای دوس داشتنیاش نگاهشو به زندگی بشناسی...
میتونی خیلی چیزها یاد بگیری از همین حرفای ساده ی دلا...
با اجازه میخونم دنیاتو و میبینم و یاد میگیرم...
برات اوج آرامشو آرزو دارم دوست من...
این روزها هیچ آرزویی ندارم...
وقتی بزرگترین آرزوی آن دخترک...
تمام نشدنِ پیاز و سیب زمینی خانه شان بود...
زن یعنی همه چیز...[گل]
فرستنده عزیز:سهیل ساسان
مرگ ،
مادر مهربانی است
که بچه ی خود را پس از یک روز طولانی
در آغوش کشیده ، نوازش می کند و می خواباند...